Waarom op kampeervakantie met een peuter, vraag je je misschien af? Ons oorspronkelijke plan was om ergens in een exotisch resort te verblijven, maar we besloten op het laatste moment om onze vakantie in eigen land door te brengen vanwege het ongebruikelijke tropische weer in mei. Omdat we niet veel tijd hadden om de reis te plannen, leek het ons een goed idee om flexibel te zijn en dus kozen we uiteindelijk voor een camper. Met een camper ben je vrij om te gaan en staan waar de zon je toelacht, en kun je zo lang of zo kort blijven als je wilt, zonder iets vooraf te hoeven boeken. Met bedden, een keuken, een douche en toilet heb je ook alles bij je wat je nodig hebt, inclusief veel ruimte voor bagage en zelfs fietsen. Klinkt geweldig en gemakkelijk, nietwaar? Dat vond papa tenminste, en na een beetje overtuigingskracht pakte mama haar nieuwe Ibiza-jurkjes uit en ruilde ze die in voor comfortabele joggingbroeken en wandelkleding. De voorlopige route die we hadden uitgestippeld, was de westkust van Noorwegen, omdat die niet al te ver van Oslo ligt en je aan de westkust een aantal van de mooiste landschappen en fjorden van Noorwegen vindt. Prachtige natuurervaringen - hier komen we! 
Nacht één: Aandalsnes. We vertrokken vanuit Oslo rond 17.00 uur. Na 2 uur op de iPad te hebben gekeken, viel onze zoon in slaap en sliep hij de hele weg naar Aandalsneses, 6 uur rijden vanaf Oslo. Godzijdank voor Peppa Pig en haar vriendjes! Het was een lang stuk, maar de dagen daarna hoefden we niet zo veel te rijden. In Aandalnes vonden we een hele mooie camping aan een rivier, omringd door hoge bergen, genaamd "Aandalsnes Camping". Omdat het mei was, was het helemaal niet druk, en we vonden een mooi plekje voor onszelf. 
Dag één. De volgende dag maakten we een supergave wandeling die ons in 1 ½ uur van 0 naar 1640 voet boven zeeniveau bracht. Het was eigenlijk de zwaarste wandeling die we tijdens de reis hebben gemaakt en mama stierf bijna op de heenweg ;) De wandeling heette "Rampestreken" en had een heel mooi uitzichtpunt op de top waar je door de grond heen kunt kijken waar je op staat. Raad eens wie niet helemaal naar boven wilde? Stoere papa ;) Als je met kleine kinderen aan deze tocht begint, moet je echt een soort drager meenemen, want het is best een steile wandeling. Wij namen alleen onze MiniMeis schouderdrager mee op onze tocht en dit werkte perfect met een goede pauze op de top voor ons alle drie. Na een snelle afdaling naar zeeniveau gingen we naar het stadje Aandalsnes, dat klein maar schattig is. Je vindt hier enkele speeltuinen en er zijn enkele mooie stranden in de buurt.
Dag twee. Na een ochtend spelen in beide speeltuinen op de camping, (ze waren echt indrukwekkend!), verlieten we de camping rond het middaguur toen Leon zijn dutje ging doen. Onze rit deze dag bracht ons al snel naar Trollstigen, "De trollenweg", een van de bekendste toeristische wegen in Noorwegen. Deze weg is een visueel feest om op te rijden, want hij kronkelt als een slang de berg op. Op de top, op 2815 voet boven zeeniveau, zijn er paden en trappen die naar uitzichtpunten leiden en een slim ontworpen platform waar je helemaal naar beneden kunt kijken. Vandaag niet! De top was bedekt met witte mist toen we erheen reden, dus er was geen uitzicht te zien. Helemaal niet. Omdat Leon nog sliep, reden we gewoon door, allebei een beetje teleurgesteld. Ik probeer uberpositief te blijven, het was nog steeds een gave ervaring met de mist, want het maakte de rit des te mystieker... 
Na een rit over de bergen langs mensen met luchten op hun voeten en een korte, mooie boottocht, bereikten we het uitzichtpunt van wat vaak de "Koningin van de fjorden" wordt genoemd, Geiranger fjord. Hier hadden we het geluk dat er geen mist was en het uitzicht was absoluut adembenemend! De beschrijving van Geiranger kan met recht en reden als volgt worden geciteerd uit VisitNorway: "Een sprookjesachtig landschap met majestueuze, besneeuwde bergtoppen, wilde en prachtige watervallen, weelderige groene vegetatie en een diepe, blauwe fjord. 
Bij het uitkijkpunt, Eagle's Bend, namen we wat foto's met Leon in de MiniMeis, zwaaiend naar alle lachende Japanse toeristen. Vanaf daar kun je de prachtige "Seven Sister´s" waterval zien, en als je wilt, is er ook een kleine waterval langs de weg waar je in kunt afkoelen. (Als je ooit verkoeling nodig hebt in Noorwegen;)
Daarna zijn we de Adelaarsweg afgereden. Dit is weer zo'n weg die kronkelt als een slang met 11 haarspeldbochten. Onderaan vind je het charmante toeristenplaatsje Geiranger, een aantal campings, restaurants, hotels en helaas ook een aantal hele grote mega cruiseschepen, als je pech hebt, zoals wij. We hebben wat kunnen relaxen bij het fjord en hebben een mooie wandeling gemaakt naar de waterval daar, maar daarna waren we het kijken naar de mega cruiseschepen zo zat, dat we Geiranger zijn ontvlucht. (In de toekomst hopen we echt op veel strengere regels in de cruise-industrie voor deze kwetsbare natuurgebieden). Door de haast om Geiranger uit te komen, zijn we vergeten te stoppen bij een van de meest gefotografeerde uitzichten van Noorwegen =. Flydalsjuvet. Hier kun je een epische foto van jezelf maken, staand bovenop een hachelijk uitziende rots, hoog hangend boven de fjord. Een epische fout van onze kant! En een goede reden om een keer terug te gaan, als er hopelijk geen megaschepen in zicht zijn. 
Nadat we ons een beetje rot hadden gevoeld over de huidige staat van Geiranger, hadden we geluk en vonden we uiteindelijk een afgelegen kampeerplek in de bergen, in de richting van Stryn. Hier had Leon een luxe spabad tussen witte bergtoppen. Toen hij voor de nacht in slaap viel, was het warm genoeg voor ons om buiten de bus te genieten van een diner en wijn in totale stilte en sereniteit. Zalig! De foto rechtsonder is genomen rond 23.00 uur. Een superleuk aspect van Noorwegen in de zomer is de bijna altijd aanwezige middernachtzon!
Dag drie. We werden wakker en maakten een kleine wandeling in de omgeving. Er waren een paar echt coole hutten van middelbare leeftijd in de buurt van waar we kampeerden, dus papa deed wat papa's doen = bovenop eentje klimmen, met Leon in de MiniMeisjes. Daarna deed mama wat mama's doen, nam wat foto's en commandeerde ze weer naar beneden. We waren erg nieuwsgierig naar deze hutten omdat er geen borden stonden en er niemand woonde of verbleef. Maar soms kun je mysteries het beste in je geheugen bewaren en blijven ze gewoon dat = een mysterie. 
Na de rit van vandaag kwamen we aan in Loen skylift, aan de binnenkant van Nordfjord, in het hart van Fjord Noorwegen. We hadden ons hier zo op verheugd, omdat dit een gondel is die je in slechts 5 minuten van de zee naar de hemel brengt, de hemel is 3316 voet boven zeeniveau. Het is ook mogelijk om naar boven te wandelen, maar wij wilden onze energie sparen voor het wandelen op de top;) 
Op de top stond Leon te popelen om rond te rennen en te spelen in de sneeuw en de riviertjes, dus we wisselden af met hem in de MiniMeis te dragen om echt wat grond af te leggen en hem dan onderweg wat te laten spelen. Het gemakkelijke MiniMeis hefsysteem kwam goed van pas. 
Omdat de zon erg sterk was deze dag, was het super om na de wandeling naar binnen te gaan in het bergrestaurant en te genieten van het uitzicht en het heerlijke eten in het comfort van airconditioning en schaduw. Ha ha, wanneer ontsnappen we ooit aan de zon in Noorwegen? Het was zo warm dat mama zelfs door een jonge ober werd overgehaald om een Olden waterfles van 5 euro te kopen, met precies hetzelfde water waarmee ze net haar fles had gevuld, buiten in de kleine riviertjes. Als je in Rome bent... Papa was niet blij! Een leuke familie raadde ons aan om te overnachten op "Pluscamp Sande Camping", op 30 minuten rijden van de skilift, en dat hebben we gedaan.
Deze camping was erg populair en vrij klein, maar we vonden toch een plekje aan het water voor ons busje. We gingen bijna dood van de hitte op dit punt, dus het was heerlijk om te chillen op het kleine campingstrandje en af te koelen in het super verfrissende fjordwater. De camping had ook een leuke speeltuin voor Leon. Dit was de eerste keer tijdens de reis dat we ons een echt kampeergezin voelden, en we wisten niet zeker hoe we ons daarbij moesten voelen;) Toen Leon 's avonds in slaap viel, konden we in onze campingstoelen zitten en genieten van het diner en de wijn met het meest spectaculaire uitzicht op de fjord, bergen, watervallen en een heldere maan die in het water weerspiegelde = super genieten om kampeerders te zijn... veel gemengde gevoelens hier!
Dag 4: Mama werd het slapen in het busje een beetje zat. Lees hier het tweede deel van de roadtrip ! Vind je deze blogpost leuk? Lees onze blogpost over Een gezinsvakantie naar Bali met drie kleine kinderen Volg MiniMeis op Facebook en Instagram!
